Mesaj üstüne mesaj

Evren’in hepimize sürekli bi takım mesajlar gönderdiğine de inanıyorum.
Bazen bi rakam, bazen bi renk, bazen bi cümle, bazen de bi şarkı.
Sürekli işaret kollayan bi tip değilim. Ama bazen öyle inanılmaz bir anda öyle bir şey oluyor ki, kafamda binlerce soru işareti dolanırken pıt diye cevabı geliyor sanki.
Kolumu kaldıracak halim yokken çalmaya başlayan bi Atena şarkısı “Yorulmak olmaz” diyor mesela. E olmaz evet...
Bakiye Duran’ın kitabı “Cesaret yalnızdır”’ı elime alır almaz karşıma çıkan Einstein’ın:
“Hayatı yaşamanın iki yoIu vardır: Biri hiçbir şeyin mucize olmadığını düşünmek, diğeri her şeyin mucize olduğunu düşünmek.” sözü mesela...
Zaten bu Einstein hep benim anlatmak istediğim şeylerle ilgili cümleler kurmuş illa.
Tıpkı “Arılar bu hızla yok olursa 4 yıllık ömrümüz kalır” uyarısı gibi mesela.

Kararsız Kasım

Bu ara karar almakta zorlanıyorum. Bazen olur ya öyle, iki arada bi derede kalırsın hani.
2009’da “bir kıtadan öbürüne köprüyü koşarak geçicem ve hayatım değişecek” demiştim. Bunu derken değişeceğini bilmiyordum pek tabi. Ama inanıyordum.
Geldim koştum, koşarken köprüde Adım Adım’la tanıştım.
6 senedir de Adım Adım’la iyilik peşinde koşuyorum. Ve evet hem benim hayatım değişti, hem de çocukların, ağaçların, engelli arkadaşlarımın, gençlerin hayatlarına dokunma şansı elde ettim.
Bu ülkenin başına gelen en iyi şeydir Adım Adım.
6 senede 1 kere 8km, 4 kez 15km, 1 kez de maraton koştum İstanbul Maratonu’nda.
Bunu demişken maraton mesafesi 42km 195metredir. 21km yarı maratondur.
Geri kalanlara maraton denmez. 10km, 15km, 8km yarışı denir.
“Maraton koşmak” yani 42km 195km koşmak her insanın ömründe bir kere yapmasını dilediğim, bambaşka bir emektir. Diğer mesafelerle karşılaştırılamayacağı gibi aynı sepete de konulamaz. Diğer mesafeler, bizleri maratona götüren mesafelerdir.
Bu Pazar günü hem yüzlerce arkadaşım, hem de sayısını artık çok şükür bilemediğim koşmasına, harekete geçmesine, iyilik peşinde koşmasına bi şekilde vesile olduğum bir dolu güzel insan İstanbul Maratonu’nda koşacaklar.
Aralarında TEMA, Buğday, TEGV, Koruncuk, Tohum Otizm, Açev, TOFD ve canım gençlerim TOG gençleri için koşacaklar var.
Her biri Türkiye’nin en yaralı olduğu konuda farkındalık için, hayatlara dokunmak için harekete geçecek.
Ben gelemiyorum. Gelemediğim için üzgünüm.
Gelebilsem yine arı gibi kıyafetimle, yine 15km tekerlekli sandalye iterek koşacaktım.
6 sene sonra ilk defa gelemiyorum. Belki bu da yine hayatımı değiştirecek bi karardır da bilmiyorumdur henüz.
Çocuklarımın, özellikle de kızımın yanında olmam gerektiğini düşündüğüm, öyle hissettiğim bir zaman dilimindeyim.

Annem Annem

Annemi aradım, ağlamaklı.
Son 1 ay içerisinde çok önemli iki cümle duydum annemden.
Birincisi, Kapadokya’da 83km’de bıraktığımı, oraya kadar çok iyi, sağlıklı ve çok mutlu geldiğimi mesaj attığımda, sabaha karşı anında yazdığı cevap;
“Çok iyi yapmışsın kızım. Sana bundan güveniyorum. Kutluyorum. İyi ol.”
Kısa öz net. Canım annem...
Bir de bu gelip gelememe, arada sıkışma, içimden bi sesin bu sefer çocuklarınla kal, dediğini anlatırken bana birden;
“Yoncacım, çocukluğundan beri hep başkaları için bir şeyler yapıyorsun. Başkaları için yaşıyorsun. Bir kere de kendin için yaşamak istediğini yaşa. Kal çocuklarının yanında, bu da senin hakkın.” demesi.
Siz bunları okurken ne düşünüyorsunuz bilmiyorum; ama ben feci duygusalım.
Arılar da benim çocuklarım. Onların sağlığı, hayatı çocuklarımın sağlığı, hayatı demek.
Canım Toplum Gönüllüsü gençlerim, Anadolu Arıları projemizde resmen 7 gün 24 saat Anadolu’nun her neresindelerse sürekli arı gibi çalışan gençlerim de benim çocuklarım!
Çözüm buldum
Düşündüm taşındım hesap yaptım bir çözüm buldum.
Dubai’den kalkıp gelmem hem çocuklarımdan uzak kalmak istemediğim bir zamanda uzak kalmak ve en az 500dolar masraf demekti. Amacım iyilik peşinde koşmaksa, bu rakamı yola harcayacağıma bu sefer bağışçı olabilirim dedim.
Bağışımı yaptım. Ve...
Pazar günü ADIM ADIM arkadaşlarım İstanbul’da koşarken, ben de evimden çıkıp onlarla eş zamanlı, burada sahilde 15km koşacağım.
Hedefim 1 kişiden 1TL bağış.
Evet. Bu.
Hayatım boyunca inandığım 1 konuda, 1 adım atsam, 1 kişiye ulaşsam, 1lira bile olsa bir katkı sağlasam diye diye devam edeceğim çabalamaya.
Gözümde kocaman rakamlar hiç olmadı. Olmayacak da.
Çok küçük adımlarla başladım koşmaya, çok zordu o 1 adımı atmak. O 1 adım, hayal edemeyecek olduğum yerlere taşıdı beni.
TOG’un Gençler Dünyayı Değiştiriyor kampanyası altında Anadolu Arılarım için bağış yapmak isterseniz verdiğim linki tıklamanız, kredi kartı veya eft/havale ile bağış yapmanız mümkün.
Bağışlanan her 120 TL, 1 gencin arılar hakkında ihtiyaç duyacağı tüm eğitimlerin bedeli olarak Anadolu Arıları projesine aktarılacak.

Bağış için: https://bagis.adimadim.org?ccid=CC7136

Bana Samsun’dan, Mersin’den, Van’dan, Antakya’dan, İznik’den –Anadolu’nun her yerinden- mail atıp “Yonca arılar için nereye bağış yapıyorduk, hangi bitkileri dikiyorduk, az da olsa katkımız olsun” diyen genç yaşlı çabamıza destek olmak isteyen hepinize teşekkür ederim.
Arılara sağlık. Ömrümüze sağlık.
Yonca
“arı gibi”

Arılar hakkında hap gibi bilgi için buyrun tıklayıp izleyin sadece 2dk 55sn

https://www.facebook.com/video.php?v=778037452303509&fref=nf