Lacivert ölüm

Almanya Başbakanı Merkel, komşu kapısı yaptığı Türkiye’ye pazartesi günü geldiğinde, “Sadece ocak ayında Ege’de yaklaşık 300 kişi kaçarken öldü” dedi. Tam da o sıralarda ölüm denizinde 13’ü çocuk 27 kişinin daha boğulduğu haberi geliyordu. Koca, koca devletlerin seyirci kaldığı büyük bir insanlık dramının yaşandığı Ege, binlerce kişiye mezar olurken, insan kaçakçıları zenginliklerine zenginlik katıyor. Halbuki İzmir’de lastik bot üreten birkaç atölyeye yapılan baskın bile, istenirse bu katliamları önlemenin ne kadar olay olduğunu gösterdi.

Ülkeler arası pazarlıklar sürerken, insan kaçakçılarının faaliyetlerinin adeta görmezden gelinmesi ise yaşanan insanlık dramının en can alıcı noktalarından birisi. Avrupa’yla pazarlıkta koz olarak kullanmak için insan kaçakçılarının düzenledikleri ölüm yolculuklarına seyirci kalanlar insanlık tarihinin kara sayfalarında anılacak.
Ege mültecilere mezar olmaya devam ettikçe yerli ve yabancı turistlerin gelmek istemeyeceği, yazlıkçıların bile girmeye çekindiği bir deniz olacak. Dünyanın en güzel denizlerinden birisi bu kötü ünü hiç hak etmiyor, ama gidişat bu.
Zaten bugüne kadar Türkiye’deki turizm patlamasından çok az pay alan İzmir, bu yeni durumu göz önünde bulundurmak zorunda. Ege’nin üzerine düşen ‘ölüm denizi’ damgasını hangi stratejilerle silmek gerektiğini belirleme çalışmaları hemen başlamalı. Artık bu kötü ün, filmlerle mi silinir, yoksa geçmişte Mısır’ın yaptığı gibi roman dizileriyle mi, bilemem. Ama mutlaka bir şeyler yapılmalı.
Savaş felaket olur
Lacivert ölümün karabasan gibi üzerimize bastığı şu günlerde bir de savaş senaryoları ortada dolaşmaya başladı. Toplum olarak her şeye seyirci kalıp akıl tutulması yaşadığımız şu günlerde bir savaşın sosyal ve maddi faturasının tahminlerin çok çok üzerinde çıkacağından kimsenin şüphesi olmasın.