Efes pes

İlk maç hakemlerin Anadolu
Efes’e hediyesiydi...
İkincisinde basketbolun adaleti,
Dixon’ın hünerli elleri devreye girdi,
“Gitti” denilen maç geri geldi...
Üçüncüsü kolay oldu...
Dördüncüsü...
İşte o olay oldu...

51-67’yi gördük...
Bitime 4.45 kala 65-75’i gördük...
Son 23 saniyede, 79-81
gerideyken elindeki topun rakibe
verildiğini gördük...
Hepsini gördük de böyle
galibiyet görmedik...

Anadolu Efes’i...
16 sayı geriden gelip dize
getirmek...
Bir hafta içinde art arda 3 kere
yenmek...
Pes ettirmek...

Avrupa’da bunu yapabilecek kaç
takım var...
Pınar Karşıyaka yaptı...
İnanılmazları yaptı...

Pes etti Efes...
Uzatmanın son 10 saniyesinde
sadece 3 sayı gerideyken bıraktı
maçı...
Faul yapmadı, topu kapmaya
çalışmadı...

Anladı Efes...
Kaf-Kaf’la baş edemeyeceğini...
Yeşil-kırmızının asla
vazgeçmeyeceğini...

Anladı Dusan...
Ufuk’un bileğini
bükemeyeceğini...

Hepsi anladı...
Paranın değil, yüreğin
kazanacağını...

Şampiyonluğun İzmir’e
geleceğini...
O kupanın; basketbolda
Türkiye’nin en büyük taraftarına
yakışacağını...

Dixon, Diebler, Strawberry,
Gabriel, Palacios...
Heykeli dikilecek beş...

Soner, Erkan, Barış, Cemal,
İnanç, Yunus, Egemen...
Selim, Servet, Arda, Tolga...
Emin, Tümer, Gizem...
Sertaç, Ali, Fuat...
Alkışı hak eden banch...

Ufuk Sarıca...
Tarihin yazacağı coach...