Topal ördek

“Şiddetli isteksizlik, akut formsuzluk, akut ruh kaybı, kötü yönetim kaynaklı depresyon...”
Hal böyleyken ve bu sezon özellikle Şampiyonlar Ligi’ndeki performansı ortadayken gidip Almanya’da Dortmund’u yenmesini beklemek pek gerçekçi bir yaklaşım olmazdı.
Aslına bakarsanız, golü yiyene formundan beklenmeyecek bir direnç gösterdi Galatasaray. Ancak hücumda varlık gösteremeyen sarı kırmızılıların Dortmund gibi hızlı ve kararlı hücum eden bir takıma direnebilmesi mümkün değildi. Nitekim 40’ıncı dakikada gard düştü, gol göründü...

Fatura çok ağır oldu

Sahada ne hücumda ne savunmada tutunabildi Galatasaray; ne topa ne rakibe hükmedebildi.
Farkı bir duran topla indirmeyi becerdiği andan sonra en zayıf noktasını (savunma sarsaklığı) rakibin en güçlü yönüyle (hızlı hücum) başbaşa bıraktı ve fatura ağır oldu...
Teknik direktörleri, hele kadro seçimleriyle eleştirmek ağız sulandırıcı olsa da pek sevmediğim bir tarz. Hele Prandelli’nin durumunda “Yazık adamcağıza, o ne yapsın?” deyip işin içinden çıkmak da doğru olabilir.
Ama bu kadar basiretsizliği, bu kadar yanlış seçimi, bu kadar “felakete seyirci kalma halini” çekecek halim de yok.
Prandelli problemler yığınına dönmüş bir takım buldu belki, doğru...
Suçlu arama işine gireceksek bazı futbolcuları, sayın Ünal Aysal başta olmak üzere enkaz bırakan yönetimi vesaire ondan önce saymamız gerekiyor; o da doğru...
Ancak belli ki kriz yönetme yeteneği olmayan, sorunlar karşısında çaresiz kalan, otorite oluşturamayan, sahaya müdahale gücü erimiş bir teknik adam, siyasi tabirle bir topal ördek var kulübede.
Ona yazık da, bize de yazık...