Şans galibiyeti

Kadrosundaki önemli eksiklikleri bahane olarak göstermek elbette mümkün ancak sahaya çıkan takımın kötü performansını açıklamak için “olmayanlara” sığınmak ne derece doğru olur?
İkili mücadelelerde çoğunlukla yenik düşen, zor kazandığı topu çabuk ve risk oluşturacak şekilde kaybeden bir takımdan, kolektif bir beceriksizlikten bahsediyoruz neticede...

MUSLERA SAHNEDE

RAKİBİN direncini kırmak yolunda gereken inatçılığı, çabayı, oyun zekâsını bir türlü gösteremedi Galatasaray.
Buna karşılık Eskişehirspor’un bütün defolarından faydalanabileceği bir ortam yarattı.
Maça uykulu bir halde başlamasının bedelini henüz ikinci dakikada ödeyecekti ki Muslera sahneye çıktı.
Muslera’nın maç boyunca yaptığı kurtarışlarla takımını ayakta tutan kişi olduğunu vurgulamak ve hakkını vermek şarttır.
Kötü oyununa rağmen öne geçmeyi başaran ancak bu üstünlüğü 7 dakika sürdürebilen Galatasaray için ikinci yarı işler daha da kötüleşti.

3 PUAN ÖNEMLİ AMA

GALATASARAY’ın durgunluğu rakibin iştahını açarken, geriye düşmemesini ancak şansla, Es Es’in beceriksizliğiyle ve elbette Muslera’nın yoğun çabasıyla açıklayabiliriz.
“Golü ha yedi ha yiyecek” derken, perde kapanmadan hemen önce mucizeyle açıklanabilecek bir şekilde Selçuk’la galibiyete uzandı Galatasaray. Eskişehir’den 3 puanla dönmek muhakkak çok önemli. Ancak bu oyun, büyük hedefleri gerçekleştirmek için yeterli değil, ikna edici değil.
Galibiyet sevinci, kötü futbolun üstünü örtmemeli, motivasyon eksikliğine çare üretilmeli.
Manzara böyle...