Acil demokrasi acil, acil!

“Çelişkiler keskinleşsin diye

Böyle mi geçsin ömrüm?

Acil demokrasi; acil acil...”

*

Nejat Yavaşoğulları (Bulutsuzluk Özlemi), ‘Acil Demokrasi’yi 1980 darbesinin ardından, memleketi berbat eden karanlık iklime tepki olarak yazmıştı.

30 yaşını bulmuş ve aşmış bu rock klasiğinin güncelliğini kaybetmediğini görmek, o şarkı yazıldığında çoğu doğmamış olan dev bir korodan dinlemek hem güzel hem de bir yönüyle hazin...

Nejat Yavaşoğulları, Sina Koloğlu, Akın Eldes ve arkadaşlarının eşliğinde haykırarak söylüyor kitle:

“Hür demokratik parlamenter sistemde

Olağanüstü haller

Geçiş dönemleri

Sıkı yönetimler

‘Şimdi sırası değil’ler...

Acil demokrasi; acil, acil...”

*

İlla benzetme yapmak gerekirse, ileride “Törkiş Woodstock” olarak anılacak Zeytinli 2015, müziğimizin “rüya takım”ını buluşturdu.

Laf olsun diye “rüya takım” demiyorum; bir “rock elemanı” bu kadroyu herhalde daha önce sadece rüyasında görmüştür.

Teoman’dan Duman’a, Şebnem Ferah’tan Hayko Cepkin’e, Aylin Aslım’dan Redd’e, Ceylan Ertem’den Moğollar’a, Pentagram’dan Kurtalan Ekspres’e, Feridun Düzağaç’tan Pinhani’ye “neredeyse” herkes Zeytinli’deydi.

Dört güne yayılan festival için memleketin çeşitli yerlerinden kalkıp bu mütevazı tatil beldesine gelenler hayata küçük bir çalım atmış oldu işte...

*

Cennet vatanda cinnetin eşiğinde yaşanan günlerin karanlık gölgesi elbette Zeytinli’ye de düşmüştü.

Şarkılarda, şarkı aralarında, müzik sustuğunda hep şu kuşaklar boyu şöhretini korumuş Türkiye sorusundan devam edildi muhabbete:

“N’olacak abi bu memleketin hali?..”

Olduğunu olacağını Nejat Baba 30 sene önce yazmış, biz de 1980’lerde, 1990’larda, 2000’lerde, 2010’larda haykırarak söylemişiz zaten:

“Varlığım varlığına armağan olmuş bir kere Çelişkiler keskinleşsin diye Böyle mi geçsin ömrüm? Acil demokrasi; acil, acil..."

Müziğin susmadığı günler ve iyi pazarlar dilerken her acımızın tek ilacı için daha yüksek sesle, daha cesaretle bağırmak gerekiyor:

“Acil, acil, acil... Acil demokrasi...”

(NOT: Müsaade ederseniz bir hafta kayboluyorum. Yani özetle, “Yazar senelik izninin bir bölümünü kullandığı için yazılarına bir hafta vesaire vesaire...” Sevgiler.)