Sevginizi yaşayın kimseye kulak vermeyin

Hiç farkında değiller oysa, ne kadar derin mutsuzluklar yaratıyorlar. Gözlerini kulaklarını kapatıp kendi kurallarını uygularken, kılları bile kıpırdamıyor, karşılarındakilerin nasıl bir acıyla kıvrandığının bilincine varamıyorlar. Ya da farkında bile olsalar, aldırmıyorlar. Onlara göre, hep kendi düşünceleri, hep kendi istekleri çok daha önemli.
Ha! Çocuklar mı, nasıl olsa bir gün unutup giderler. Onlara sundukları eşleri ister istemez kabul ederler; olur biter.
Bunun gibi ne büyük mutsuzluklara şahit oldum, ne acılar gördüm, okudum. Ailenin zorladığı eşlerle evlenmiş ama ne kendini, ne eşini ne de ailesini mutlu etmiş insanlar...
Yazık olmuş, yazık etmişler. Ama aileler asla ders almıyorlar. Hâlâ aynı sorunlar yıllardır sürüp gidiyor...
Gençlere söylüyorum, sevginizi yaşayın, kimseye kulak vermeyin. Tutun elinden sevdiğinizi, kimseden bir şey beklemeden, kendi kendinize kurun yuvanızı, yön verin yaşamınıza. “Yeter artık” diyebilin.

Ailemin inadını kıramıyorum

Askere gitmeden önce kız arkadaşımla aramızda söz kesilsin istiyorum. Ama ailem, “Askerliğini bitirmeden hiçbir şey yapamazsın” diyor.

Sevgili Güzin Abla, ben 25 yaşında bir gencim. Dışarıdan üniversiteyi bitirmeye çalışıyorum, bir yandan da kurslara gidiyorum. Yaklaşık üç senelik bir ilişkim var ve artık kız arkadaşım da ben de ilişkimize isim konsun istiyoruz. Ama ailem, “Askerliğini bitirmeden hiçbir şey yapamazsın” diyor.
Düzgün ve devamlı bir işim de yok. Okulumu bitireyim diye ailem çalışmamı istemiyor. Ben de elimden geleni yapıyorum. Ancak çok çalışmama rağmen hüsrana uğradım. Tekrar sınıfta kaldım ve bu yüzden okulum uzadı.
Ben de “askere gideyim” diyorum ama bir yandan da önce aileler tanışsın istiyorum. En azından aramızda söz kesilsin diyorum. Hem böylece askere de gönül rahatlığıyla giderim.
Ancak ailem askerliğim bitmeden söz kesilmesine karşı çıkıyor, “Senin için hava hoş, hiçbir şeye karışmıyorsun, her şey kolay geliyor sana” diyorlar.
Sevdiğim kızı kaybetmek istemiyorum. Ama bu aile engelini de yıkamıyorum.
Abla, bu aileler neden bu kadar inatçı, neden bu kadar katı oluyor? Neden hep bu kadar kuralcılar? Her şeye engel oluyor, gençlerin mutluluğunu göz önüne almıyorlar bile.
Tek istediğim askere gitmeden ailelerin tanışması. Başka da bir şey istemiyorum. Zaten askerden sonra her şeyimizi birlikte yapmak istiyoruz. Şu an bile yavaş yavaş biraz para toplamaya başladık bile.
Artık ne yapacağımı şaşırdım. Senin de düşünceni merak ediyorum abla. Okulu dondurup askere gitmeli miyim sence?
Rumuz: İtalyan 59