Para kazanmak bu kadar kolay mı

Sevgili Güzin Abla, ben üniversite mezunu, iki lisan bilen, 7 yıldır iyi bir şirkette, iyi bir mevkide çalışan, evli ve iki çocuklu 36 yaşında bir genç kadınım. Üniversiteden sonra iki yıl yurtdışında eğitim aldım, bildiğim lisanlar ve tecrübemle ülkemizdeki ortalama kazanç düzeyinin biraz üstünde sayılabilecek, iyi bir ücret alıyorum.
Eşim de ülkemizde oldukça geçerli bir meslek sahibi olup, o da bir firmada ön planda çalışmakta. Gecesini gündüzüne katarak, zaman zaman da işi gereği Türkiye’nin her bölgesine seyahat zorunluluğu nedeniyle, evimizden ve çocuklarından uzakta kalmak pahasına, bu görevini sürdürüyor. İkimiz de bir yandan çocuklarımıza iyi bir gelecek sağlamak, bir yandan da kendimizi korumak ve ileride kimseye muhtaç olmamak için canımızı dişimize takmış, koşturmaktayız.
Öyle günler oluyor ki, eşimle birbirimizi görmeden evden çıkabiliyoruz. Çalışmaktan yorgun düşmüş bir halde, eve döndüğümüzde ise çocuklarla ilgilenmeye zaman ayırmak için, birbirimizle ilgilenme fırsatı bile bulamıyoruz.
Genç karı-koca olarak tek yapabildiğimiz, ayda bir; birkaç ortak arkadaşımızla sade bir yemekte buluşmak. Yazın ise sadece bir hafta güneye tatile çıkmak.
Bunları neden mi anlatıyorum? İsyan halindeyim de ondan. Bazı insanların hiç çaba harcamadan kazandıkları inanılmaz paraları duydukça isyan ediyorum. Televizyonlarda sık sık boy gösteren, kendi alanında uzman olduğu söylenen, jüri üyesi ya da yorumcu olarak tanımlanan ve bu nedenle kucak dolusu para kazanan bir hanım (ya da bazı hanımlar diyelim), bir reklam şirketiyle anlaşmış ve bir reklamda birkaç dakika rol almak için, yanılmıyorsam tam 700 bin TL‘ye el sıkışmış. Diyeceksiniz ki bu ilk değil ya? Milyonlarca dolara transfer olan futbolcular, yine TV reklamlarında rol alıp büyük paralar kazanan ünlü sanatçılar, dizilerde ya da filmlerde rol alıp, kazançlarını bir anda inanılmaz rakamlara ulaştıran oyuncular...
40-50 bin liraya bir tek gece sahneye çıkan insanlar... Yılbaşı ve özel gecelerden hiç söz etmeyelim. Tamam da onlar gecelerini, gündüzlerini yıllarını bu işe adamışlar. Bu düzeye gelinceye kadar büyük mücadeleler vermiş, zaman zaman hayatlarını tehlikeye atmışlar. Saatler boyunca ayakta kalıyor, bazen kötü hava şartlarıyla boğuşuyor, sakatlanıyor, uykusuz ve aç kalabiliyor ya da çekimler süresince aylarca evlerinden uzak kalıyorlar.
Reklam çekimi ise, olsa olsa bir insanın birkaç saatini ya da bir gününü, olmadı bir haftasını alacak bir çalışma. Buna karşılık verilen bu 700 bin TL’yi bir arada görmek kaç kişiye nasip olmuş? Ben yıllarımı versem bile bu rakama ulaşabilir miyim? Bu mümkün mü? Ya, ülkemizde asgari ücretle çalışan milyonlarca insana ne demeli? Bugün birçok üniversite mezunu gencimiz, uygun iş bulamadıkları için asgari ücretle çalışmak zorunda. Onların canı yok mu?
Rumuz: İsyankar

Ülkemizdeki kazanç dengesizliği ve haksızlığı sizin gibi gençleri isyana sürüklüyorsa, haksız mısınız? Bir yandan dediğiniz gibi çok kolay para kazanan bir kesim bir yandan ise her an tepesine inecek korkunç bir ölüm korkusu içinde, bulunduğu bölgede yapabilecekleri başka hiçbir iş imkanı olmadığı için göz göre göre, bu tehlikeyi kabullenen maden işçileri ya da ihmal yüzünden sapır sapır dökülen inşaat işçileri. 50 kişilik bir memuriyet kadro açığı için sınav kapısında yığılan binlerce genç..
Dünya mı haksızlıklarla doldu, bizlerde mi bir sorun var; bilemiyorum. Ama isyan etmek faydasız. Elbette bir şeyler değişecek. Aslında herkese liyakatine göre para vererek bu haksızlığı ortadan kaldırmak gerekiyor. O zaman belki böyle yüksek kazançlar insanları öfkelendirmez.