Eşim ve annem arasında kaldım

Merhaba Güzin Abla, ben her zaman eşim ve ailem arasında her zaman sıkışıp kalıyorum. Ailem çoğu konuda yanımda olmadı, her zaman eşime karşı onlar yüzünden mahcup düştüm.
Son zamanlarda ise o kadar kötü şeyler oldu ki, neredeyse eşimle boşanma safhasına kadar geldik.
Ailemle ilgili çoğu şeyi eşimden sakladım, mahcup olmak istemediğim için zaman zaman yalan söyledim; kabul ediyorum benim de hatalarım oldu. Ama annem ile eşim geçenlerde tartıştılar ve eşim bunca zaman sustu sustu ve sonunda anneme patladı.
Annem hâlâ haksız olduğu konuları kabullenmek istemiyordu ve kendini haklı çıkarmak için sürekli başka konulara giriyordu. Eşimle o akşam eve geldiğimizde, bana; “bir daha annenle bir araya gelmek istemiyorum. Sen git, onlar gelsin ama benim için annen bitmiştir” dedi.
Eşim haklı olduğu için “tamam” dedim fakat diğer yanda annem var. Ben ne yapacağımı bilmiyorum, kimselere bir şey anlatamıyorum; çok bunaldım.
24 yaşındayım, 15 aylık bir oğlum var. Ben de bir anneyim, fakat ben annemin yerinde olsaydım hatalarımı kabul eder, kızımı, damadımı alırdım karşıma, hatalarımı telafi ederdim.
Ama annem ise, “eşin bana bağırdı, ben kırıldım” diyor. Annem ve eşim arasında kalıp, bir tercih yapmak zorunda kalmak istemiyorum. Aramızda sorun olmasın, birlik bütünlük içinde olalım, istiyorum; ama şimdi bu durumda ne yapacağımı bilmiyorum. Bana bir fikir verin Allah rızası için.
Rumuz: Çok mutsuz ve çaresiz

Sevgili kızım, annenin ta baştan beri evliliğine karşı çıktığını ama sonunda ne yapıp edip sevdiğin adamla evlenmeyi başardığını düşündüm bir an. Yine de annenle eşinin hangi konuda bu kadar anlaşmazlığa düştüklerini anlayamadım. Yoksa ailenle eşin arasında kalmanın bir nedeni de maddi durumunuz olmasın? Mektubun bende böyle bir izlenim uyandırdı.
Belki de yanılıyorumdur; ama sonuçta sen ailenden bu kadar yakınıyor, onlar yüzünden eşine karşı mahcup duruma düştüğünü söylüyorsun, acaba bunun altında bu gibi sorunlar yatıyor olmasın? Keşke seni bu kadar mahcup eden nedenleri yazsaydın bana.
Her ne olursa olsun, annen haksız da olsa, eşinin annene bağırması, onu kırması asla olmaması gereken şeyler.
Anlaşamıyorlarsa, görüşmeyebilirler, belki bu her iki taraf için de daha hayırlı olabilir. Ama sonuçta haklı ya da haksız, bu insan annendir ve eşinin de ona karşı saygılı olması gerekir.
Her zaman çiftlere söylediğim bir şey var; hiç kimse kayınvalidesini (ya da kayınpederini) sevmek zorunda değildir ama saymak zorundadır.
Keşke aileler arasında böyle sorunlar yaşanmasa ve birbirlerini gerçekten sevebilseler. Ama baktığımda, bunun giderek hiç de mümkün görünmediğini fark ediyorum. Çok yazık... Çünkü bu sevgisizlik, ailelerden evlatlara da yansıyor ve evlilikler giderek daha da zora giriyor.