Artık erkekliğimden bile şüphe eder duruma geldim

Sevgili Güzin Abla, 2013’ün şubat ayında, şu tesadüfe bakın ki Sevgililer Günü’nden bir gün önce eşimin beni Facebook’ta aldattığını öğrendim.
Evde, benim telefonumdan kendi okulundan bir öğretmenle yazışıyormuş.
Tahmin ettiğiniz gibi, yıkıldım.
Olay boşanmaya kadar gitti ama iki çocuğum olduğu için sabretmeye karar verdim.
Belki çok büyütülecek bir mesele değildi. Çünkü sadece yazıştıklarını biliyorum ama ne kadar anlatırsa anlatsın, bir sürü cevapsız soru var kafamda... Ve ikna olamıyorum.
Defalarca konuştuk, tartıştık ama nafile.
Zamanla unutulur dedim ama neredeyse iki yıl oldu, hâlâ zaman zaman aklıma geliyor ve hayata küsüyorum.
Eşime fark ettirmeden neredeyse her gece ağlıyorum.
Kendimi çok kötü hissediyorum.
İntihar etmeyi dahi düşünüyor ama sonra çocuklarım için vazgeçiyorum.
Artık erkekliğimden bile şüphe eder duruma geldim.
Zaten eşime yaklaşamıyorum.
Uzun bir süre aile psikoloğuna gittik. İlaçlar kullandım ama hâlâ kendime güvenim de, eşime olan inancım da ayaklar altında.
O ise hiçbir şey olmamış gibi davranıyor.
O kadar özgüven sahibi ki, inanılmaz!
Bende güvenin zerresi kalmadı.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Evliliğimin bu şekilde sürmeyeceğini biliyorum ama bir taraftan da onu kaybetmek istemiyorum, çünkü bunun yuvamızı yıkacak derecede büyük bir olay olmadığının farkındayım.
O da çok pişman ama aklım kalbime bir türlü söz geçiremiyor. Belki durumumu hafife alacaksınız ama lütfen yardım edin...
* Rumuz: İhanet

Yok, sevgili oğlum, durumunu hafife almıyorum. Bir erkek için oldukça zor durumdasın ve seni çok iyi anlıyorum. Ama intihar etme fikrini hem zayıflık hem de aptallık olarak görüyorum.
Eşin her ne kadar o yazışmaların dışında bir şey yaşamamış olsa da; eğer duygusal bir yakınlığa başlamışsa, bu seni kırmak için yeterli bir neden...
Ancak kadınların beğenilmeye, ilgi görmeye, iltifat işitmeye zaafları vardır, sevgili oğlum. Kaç yaşında olurlarsa olsunlar, kadınların ilgi ve iltifat karşısında şımarık bir çocuk gibi davrandıklarına şahit oldum.
Sanırım eşin de böyle bir zaaf yaşamış.
Sana anlattıklarına inanmalısın.
Bence de o adamla aralarında ciddi bir şey olmamıştır.
İnanmazsan, evliliğin de, hayatın da çekilmez bir hale gelecektir.
Çocuklarına bu kadar sevgiyle bağlıysan, hem onların hayatı hem de ailen için kendini toparla.
Madem olayın başında eşini affettin, tekrar birlikte yürümeyi kabul ettin, bu durumu artık geçmişte bırak.
Hem kendine hem de ailene daha fazla eziyet çektirme.
Bence aile terapisine devam etmenizde yarar var. Terapiyi yarıda bırakman hiç iyi olmamış.