Annemle ablam onun bana yakışmadığını söylüyor

Güzin Abla, ben 17 yaşındayım ve lise son sınıf öğrencisiyim. Babam cezaevinde, annem ve ablamla yaşıyorum.
Ben birine aşık oldum. Duygularımı ona da söyledim ve görüşmeye başladık.
Zaten bu kişi, bizim uzaktan akrabamız. Kendisi 23 yaşında. Ailesi onu evlendirmek istiyor.
Bana sürekli “Evlenelim, seni istemeye gelelim” diyor. Ama ben okuduğum için biraz gönülsüzüm.
Aslında okumak da istiyorum, evlenmek de. Ama kimseye derdimi açamıyorum. Akrabamız olduğu için görüştüğümüzü kimseye söyleyemiyorum.
Annemin ve ablamın ağzını arıyorum, sürekli ondan bahsediyorum. “İstemeye gelseler, verir misiniz?” diyorum, annem “Yok, olmaz” diyor.
Kalabalık bir aile oldukları için annemler pek gönüllü değil. Ablam ise babamın cezaevinde olduğunu unutmamam gerektiğini söylüyor. “Önce okulunu bitir. Üstelik daha ben evlenmedim. Acelen ne?” diyor.
Annemle ablamın ortak sözü ise onun bana yakışmadığı şeklinde.
Ama dediğim gibi, ben onu seviyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Rumuz: Benim

Sevgili kızım, annen ve ablan haklılar. Evlenmek için henüz çok gençsin. Önce liseyi bitirip yüksek öğrenimini yapmalısın.
Üstelik akraban da olsa, onu pek fazla tanımıyorsun. Onu sana yakıştıramadıklarına göre, ailenin belli ki bir bildiği var.
Babanın hapiste olması, hepiniz için elbette çok zor. Ancak bu durumda düğün dernek yapmanız yakışık alır mı?
Bence biraz zaman tanımalısın ilişkinize. Onun ailesinin bir an önce evlenmesini istemesi de biraz garip değil mi? Çünkü sonuçta o da oldukça genç. Hem ailesini geçindirecek durumu var mı acaba? Doğru düzgün bir işi var mı?
Evlilik öyle çocuk oyuncağı değil kızım, gerçeklerle karşılaştığın zaman çok üzülebilirsin. Acele etme...