İnsanlığı MUMLA aramaya devam ediyoruz HÂLÂ

Ramallah’taki karargâhın sığınağından...
Filistin’in direniş çınarı Yaser Arafat...
Ve birkaç komutanı...
Ateş altındaydı.
Elektrik yok. Su yok...
Masada bir mum. Ve bir harita...
Arafat ve bazı komutanları...
O mum ışığında öylece bir haritaya bakıyorlardı.
Gençliklerini, hayatlarını, evlatlarını verdikleri o Filistin haritası.
Onlar abluka altında bodrumda...
Dışarıda İsrail tankları, helikopterleri, üzerlerine bomba yağdırıyordu. Dünya ise günlerdir bu ablukayı seyrediyordu.
O zaman masadaki o mumu görünce, Filistin’in direniş çınarı için şöyle yazmışım:
“İnsanlığı mumla arıyor.”
Aradan 12 yıl geçti.
Bu defa Gazze abluka altında.
İlaç yok. Yiyecek yok. Elektrik yok. Su yok... Arafat yok...
Dünya yine seyrediyor.
Ve biz 12 yıl sonra...
“İnsanlığı mumla aramaya” devam ediyoruz hâlâ.

KURŞUNLU CEPHESİNDEN MEKTUP VAR...

“Ülkem Kazdağları, Çanakkale, Bayramiç, Kurşunlu köyüm adına gönülden teşekkürlerimizi sunarız.”
Sevgili arkadaşım Bülent Özüren ne güzel demişsin öyle...
‘Ülkem Kazdağları’ diye...
İnsanın yaşadığı dağları, nehirleri, kuşları, ağaçları ülkesi olarak hissetmesi ne güzel...
Ve onlara sahip çıkması...
Oysa ‘vatan’ denilince, hep bir ‘askeri sınır’ bir ‘tören’ bir cephe geliyor insanların aklına...
Kuşlar, ağaçlar, ardıçlar, balıklar gelmiyor...
İşte o yüzden ‘Kazdağları’na ülkem diyecek insanlara ihtiyaç var...
İşte o yüzden bir ağacın dalına “vatan” diyecek, bir “nehir kuşu”na “memleket” diyecek kişilere ihtiyaç var.
Bu memleketin evlatları... Vatansever çocukları...
Biliyorlar ki, vatan sevgisi yalnızca cephede olmuyor.
Vatanı sevmek, ağacını, kuşunu, denizini, nehrini, suyunu, toprağını, çiçeğini sevmekse eğer..
Memleketin her yerinde bir kahraman, işgalcilere karşı bir doğa cephesinde savaş verir.
Kurşunlu köyüne yapılacak HES’e karşı direnip, mahkemede zafer kazanan Bülent Özüren’e ve onun yolundan gidenlere selam olsun...
Memleket dediğin böyle sevilir...