Utanıyorum gerçekten

“8 Mart Dünya Kadınlar Günü”nde bir erkek olarak başım önümde ne yazık ki...
Utanıyorum, kahroluyorum.
Her gün önüme düşen haberlerin detaylarını okurken canım sıkılıyor, günlerce kendime gelemiyorum.
İnsanlar nasıl olur da böyle canavara dönüşebilir, nasıl olur da büyük aşklarla evlendiği, çocuklarının da annesine böyle bir sonu kendinde hak görür.
UTANIYORUM gerçekten...
Bugün için çok sayıda etkinlik yapılıyor, mesajlar veriliyor.
İki sivil toplum örgütümüzün mesajlarına dikkat çekmek istiyorum.
Birincisi TÜSİAD’ın...
TÜSİAD’ın iki eski kadın başkanı Ümit Boyner ve Arzuhan Doğan Yalçındağ ile yeni başkan Cansen Başaran Syemas, “Tek kanatla uçulmaz” diyor.
Ve ekliyorlar:
“Kadına yönelik şiddetle kadının eğitime, çalışma hayatına ve siyasete katılımındaki engeller, sadece kadın sorunu değil toplum sorunudur.”
Aynen öyle...
Bu sorunu çözmek de siyasete düşüyor.
Önce siyasetteki erkek bakış değişecek ve bundan önemlisi eğitimde fırsat eşitliğiyle kadını öne çıkaracağız.
Başka bir yol göremiyorum.
İkinci beğendiğim mesaj Ege Genç İşadamları Derneği’nin başkanı Seda Kaya’dan geldi.
Diyor ki...
“Kadınlar için tüm sivil toplum örgütleri birlikte hareket etmeli...”
Ve devam ediyor:
“İş dünyası örgütlerini çatısı altında toplayan tüm sivil toplum örgütlerinin bu konuda daha proaktif ve sonuç alıcı girişimlerde bulunmaları gerektiğine inanıyorum. Sonuç olarak kadının kendini çalışma yaşamında var edebilmesi için cinsiyetçi yaklaşımın değişmesi, kadınlara yönelik eşitlikçi politikaların üretilmesi gerekiyor.”
Çünkü bazı konularda stratejik hareket edilmeli.
Birçok STK kendi gücünde birşeyler yapıyor, oysa projeler etrafında hareket edilse, güçler birleşse, inanın çok farklı sonuçlar çıkar.
Eğitim ve kadına şiddet işte o iki konu...
Ama dediğim gibi...
İlk adım siyasetten gelmeli.
Şiddet yönelik cezalar mutlaka artırılmalı, boşluklar doldurulmalı.

İzmir’in işsizliği
Ah şu İzmir...
Herşeyde birinci...
Kadına şiddette birinci, kanser vakalarındaki artışta birinci, nitelikli beyin göçünde birinci, evlilikte de boşanmada da birinci, açılan dava sayısında birinci, icra sayısında birinci...
Yani bu açıdan bakıldığında gidişat korkutucu...
Hatta felaket...
Ama herkes gibi ben de biliyorum ki; herşey istatistik değil.
Çünkü İzmirli susmaz, konuşur.
Konuşmakla kalmaz, gider hakkını arar.
Bulabildiği her yere gider başvuru yapar, şikayetçi olur, itiraz eder.
Böyle olunca da; istatistikleri alt üst eder.
Rakamlar alt üst olur.
“Ya biz İzmir’i böyle bilmeyiz, bilmezdik” dersiniz.
Doğru...
İzmir’in işsizliği Kars’ın dört katı çıkmış.
İstanbul da, Ankara da, İzmir’den iyi durumda gözüküyor.
Yüzde 13.9’luk işsizlik oranı elbette İzmir’e yakışmıyor.
İzmir’in fikir önderleri zaman zaman kayıtdışı uyarısı yapıyor ve bu konuda önlem alınmasını istiyor.
Çok haklılar.
Kayıt içinde olan, her konuyu kayıt altına alan ve bu bilinçte olan bir İzmir var.
İstatistiklerin Türkiye’nin gerçek fotoğrafını yansıtmadığını da hatırlatmak istiyorum.

CHP için doğrusu buydu
Her partiden siyaset yapanlar, sağolsunlar geliyorlar, telefon açıyorlar, toplantılarına davet ediyorlar. Ben de mümkün olduğu kadar dinliyorum, izliyorum, takip ediyorum. CHP’lisi de var, AK Partilisi de, MHP’lisi de, diğer partilerden olan da...
AK Parti hızlı davranıp aday adaylığı sürecini kısa kesti, hatta temayül yoklamasını bile yaptı. Sıralama belli. En azından ilk sırada kimlerin olduğu netleşti. Ama AK Parti’de siyaset yapanlar bu temayüldeki sıralamaya uyulup uyulmayacağını bilemiyor, daha doğrusu ortada yorumlar yapıyorlar. Geçmiş seçimlerde temayülde birinci çıkanlar listelerde adlarını görememişlerdi. Bu sefer de izlemedeler.
CHP’de ise bu sefer farklı bir hareketlilik var. En azından kontenjan sayısı belli, süreç ortada… Ön seçim teşkilatlara bir dinamizm katmış belli... Sonuçlar, listeler herkesi memnun eder mi, bilemem... Büyük ihtimalle, yine kimse memnun olmayacak. Ancak herkes sandıktan çıkan sonuca saygı gösterecek. CHP için doğrusu buydu. Daha önceki seçimlerde listelerden dolayı çalışma isteği azalan teşkilatlara bir moral kazandırmış oldu.