SOMA diyene TOMA; niye?

EKİP olarak ilk andan itibaren oradaydık. An ve an her şeyi izledik. Bir film yapılsa en küçük ayrıntısına kadar yazabiliriz. O işçi yakınlarının ruh halini, bekleyişlerini, gerçeklerle yüzleşmelerine tanıklık ettik. Kırkağaç’taki soğuk hava depolarında cenazelerin teslim alınma anını ise hayatım boyunca unutmak mümkün değil. İçeri giriyorsunuz; yakınınızı, eşinizi, dostunuzu, babanızı, oğlunuzu teşhis ediyorsunuz. Bunlar tarifsiz acılar, anlatması zor üzüntüler...
Sadece bu zorlukları yaşayan yakınlarını kaybedenler mi zannediyorsunuz?
Akhisar’da gezdim, Kırkağaç’a gittim, Soma’nın sokaklarında dolaştım, Bergama’dan geçtim. İnsanlar konuşmuyordu bile...
“Böylesine acı olaylar sonrasında gösterilen tepkiler normal, anlayışla karşılıyoruz” diyen Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay değil miydi?
“Büyük bir sükunetle karşılıyoruz” diyen Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu değil miydi?
Madenin önüne kadar gelip “Şu an uygun olmaz” diyen işçi yakınlarına sükunetle yanıt veren CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu değil miydi?
“İçim yanıyor” diye tepki veren bir vatandaşa “Benim de içim yanıyor” diyen Başbakan Tayyip Erdoğan değil miydi?
Fotoğraf net değil mi, görüntüler yeteri kadar bu travmayı anlatmıyor mu?
300 yakınını, evladını, oğlunu, çocuğunu, canını toprağa vermiş Soma’da polisin biraz daha soğukkanlı davranması gerekmez mi?
Her zaman söylüyorum.
Bizim polisimizin istihbaratı güçlüdür.
Kimin taş atacağını, kimin molotofla karşılık vereceğini bilir.
Samimi tepkisini veren vatandaşla provokatörü ayıracak emniyet teşkilatımız, “Soma diyene” TOMA’yla cevap vermemeli.

O pankartlarda şu yazıyordu

SOMA sokaklarında ellerinde pankart taşıyanlar şöyle bir slogan yazmıştı:
“Hiçbir kömür ısıtmayacak babaları madende ölmüş çocukların yüreğini...”
300 babaya mezar olmuş bir maden var ortada, 300 gencini bir daha göremeyecek bir Soma var ortada, 300 evladın bıraktığı hayaller var Soma’da...
Slogan bunu anlatmıyor mu?
Slogan yaşananlara tercüman olmuyor mu?
Slogan yüreklerin sesini dile getirmiyor mu?
Slogan gerçekleri yüzümüze haykırmıyor mu?
O zaman niye TOMA...
Neden?

Kelimeler kifayetsiz olur bazen

İsmet Berkan ile Soma Mezarlığı’na girerken bir masa fark ettik. Geçen günkü yazısında Berkan da yazdı. İki kişinin önünde bir liste var. Cenazeyi getiren görevliler gelip, ismi listede işaretliyor. Cenaze geldiğinde sarı fosforlu kalemle üstü çiziliyor. Defin gerçekleştiğinde ise renk turuncuya dönüşüyor.
İsmet Berkan ile İzmir’e dönerken, neredeyse konuşmadık sayılır. Daha doğrusu konuşamadık. Hem Soma Mezarlığı’nın kapısındaki o liste sarıdan turuncuya dönüşen isimler, hem de yan yana dizilmiş taze mezarlar herkesi olduğu gibi bizi de allak bullak etmişti.
Bazen “Kelimeler kifayetsiz olur” denir ya... İşte öyle anlardan biriydi.

O garip sessizliğin arkasında

O toplu cenaze töreninde kendimizi tutamadık. Çocukları, kadınları gördükçe, birkaç dakika önce toprağa verdiği yakınının mezarı başında dua eden elleri görünce dayanamadık. Fatihalarımızı okurken, gözyaşlarımıza engel olamadık. Cenazeler sonrasında bazı evlere gittim, onlara konuk oldum.
Kabullenmek galiba bir garip sakinliği de beraberinde getiriyor. O zaman daha iyi anlıyorum ki, fakirlik, çaresizlik, umutsuzluk böyle zamanlarda “kader” oluyor.