Patron izin verdi, “Tamam” dedi. Ha bu izinin nedeni neydi? Bir sevgiliyle, memleketten en uzak yerlerde denizin mavisine bakmak... Istakoz, midye falan tatmak değildi... Kitap! Her yazarın hayali olan o kitap. Evet, kısmetse baharda benim de bir kitabım olacak. İçinde her şey olacak bu kitabın. Şimdi bir 15 gün onunla yatıp onunla kalkmam lazım. Hem kendi adıma hem de bana güvenenler adına bu çocuğu sezaryensiz, ıkına ıkına doğurmam lazım ki sizlere sunarken “Evet ben Ayşe Aral, sen biz ben...” diyelim, bize bu lazım...
