Nutuk atma bir şey yap

-Elimizden hiçbir şey gelmiyor.
-Olup biteni seyrediyoruz.
-Herhangi bir Filistinlinin öldürülmesini engelleyemiyoruz.
-İsrail’in “Acaba Türkiye ne der” falan diye bir saniyecik bile düşünmesini sağlayamıyoruz.
-İsrail’in attığı yüzlerce bombadan bir taneciğine bile mani olamıyoruz.
-İslam dünyasında en küçük bir kıpırdanmaya yol açamıyoruz.
-Filistin’in yarasına bir dirhem bile deva olamıyoruz.

*

Fakat buna mukabil...
Çok öfkeli, çok yüksek sesli, çok kınayan, çok edebi, çok sinirli, çok çarpıcı, çok coşturucu, çok tekbir getirici...
Nutuklar atıyoruz.

*

Ve işin kötüsü:
Bu kadarı bazılarımıza fena halde yetiyor.

İsrail’e lanet ederken yapmaman gereken 7 şey

-BİR: Türkiye’deki Yahudi vatandaşlarını taciz etmekten vazgeç... Onlar İsrail’in değil, senin vatandaşların.

*

-İKİ: Parmağını ikide bir Türkiye’deki Yahudilere çevirmeyi bırak... İsrail’in politikalarının belirlenmesinde hiçbir sorumluluğu olmayan bu insanları hedef haline getirme.

*

-ÜÇ: “Bunların yeni bir Hitler’e ihtiyacı var” falan diyerek tarihin en büyük zulümlerinden birine arka çıkma... Irkçı, faşist, zalim yardakçısı ve soykırımcı yancısı olma.

*

-DÖRT: İsrail’in insanlıktan nasip almamış zulmüne karşı çıkarken... İnsanlıktan nasip almamış gibi davranma. Bir zulmü kınarken başka bir zulme imza atma.

*

-BEŞ: “İsrail bu yaptıklarıyla Türkiye’deki Yahudileri zor durumda bırakıyor” tarzı açıklamalar yapma... Yahudi bir Türkiye vatandaşı, “Başka bir ülkenin yapıp ettikleri nedeniyle ben niye zor durumda kalıyormuşum ki, bir deyiver hele” dediğinde apışıp kalırsın.

*

-ALTI: İsrail’i Türkiye’deki Yahudi vatandaşları üzerinden tehdit etme... Buradaki bir avuç Yahudi vatandaşın üzerinden İsrail’e diklenmek delikanlılık değildir.

*

-YEDİ: İsrail kadar acımasız ve vicdansız olma... Her cümlende “Yahudi” ile “İsrail”i birbirinden ayırmaya özen göster.

Yeter artık

ÇOCUKLUĞUM siyah beyaz ekranda Yaser Arafat’ın mücadelesine tanıklık ederek geçti.

*

Orta mektepte kolları İsrail askerleri tarafından taşlarla ezilen Filistinli gençlerin görüntülerini yumruklarımı ısırarak izledim.

*

Biraz büyüyünce soluğu Beyazıt Meydanı’nda İsrail bayrağının yakıldığı öfkeli gösterilerde aldım.

*

Gençliğim “Kahrolsun İsrail” sloganlarıyla geçti.

*

Üniversitedeyken Filistin gecelerinde şiirler okudum.

*

Gazeteci oldum, iki senede bir geleneksel İsrail vahşetine tanıklık ettim.

*

Televizyoncu oldum, ekranda “İsrail yine Filistin’e bomba yağdırdı sayın seyirciler” demekten bitap düştüm.

*

Televizyon haberlerini sunarken Filistin’den yansıyan çarpıcı görüntüler tarafından çarpıldım.

*

Köşe yazarı oldum, yılda en az beş kez “İsrail vahşeti” konulu dokunaklı makaleler döşendim.

*

Ve geldim bu yaşıma...
Hiçbir şey ama hiçbir şey değişmedi.
Hatta her şey daha kötüye gitti.

*

Ben artık başka bir şey yapmak istiyorum.
Ama ne yazık ki ne yapacağımı da bilmiyorum.

Pek dikkate alınmadı

BAŞBAKAN Erdoğan, mutat günlük nutuklarından birinde şöyle dedi:
“HDP bu ülkenin Meclis’i içinde yer almamalıdır.”

*

Çok önemli bir açıklamaydı bu.
Ama pek dikkate alan olmadı.

*

Düşünün:
Koca ülkenin koca başbakanı fırtınalar koparacak bir açıklama yapıyor.
Ama yaprak bile kıpırdamıyor.
- Mesela hiç kimse “Ne yapacaksın? HDP’lileri kafalarından bastırıp Meclis’ten mi attıracaksın?” demiyor.
- Mesela hiç kimse “Artık Devlet Bahçeli bile böyle açıklamalar yapmıyor, senin niyetin ne ki?” demiyor.
- Mesela hiç kimse “Ama bu yaklaşımla barış süreci nasıl yürüyecek?” diye sormuyor.
Kısacası...
Kimse ırgalanmıyor, sallanmıyor, mesele etmiyor, kale almıyor.

*

Neden?
Çünkü herkes biliyor ki...
Tayyip Erdoğan politika yapıyor.
Yani her seçim öncesinde olduğu gibi yine hiçbir karşılığı olmayan ve olmayacak sözler söyleyerek hedeflediği seçmen kitlesinin gözünü boyamaya çalışıyor.

*

Korkarım buradan “Tayyip Erdoğan bu... Konuşur, konuşur... Ama bir şey yapmaz” imajı çıkacak ve bu imaj pekişecek.
Böylece olan, yıllardır titizlikle inşa edilen “Erdoğan çok hakiki, çok sahici bir adamdır” algısına olacak.