DÜN üzülerek de olsa Türkiye’nin Ege sahil kasabalarında rantiyenin yarattığı “beton işgali” ile burnumuzun dibindeki Ege adalarında gördüğüm mimari estetiği karşılaştırmıştım.
“İğneyi kendimize batırınca bakın nasıl bir acı çıkıyor” diye sorup;
Bodrum’dan Kaş’a kadar olan ve sahil kasabalarımızı kaplayan o beton çirkinliğini yazmıştım.
Kaş’taki çirkinliğe rağmen burnumuzun dibindeki Meis Adası’nda evlerin renkleri ve mimarisindeki uyumu anlatmıştım.
Marmaris’in girişindeki o devasa beton çirkinliğini yazıp, Rodos’u, Simi’yi örnek vermiştim.
Bunları yaparken de defalarca; “İğneyi kendimize batırıyorum. Çuvaldızı düşünelim” dedikten sonra; “Elbette vatan topraklarından bir çakıl taşı bile vermeyiz. Ama elimizdeki toprakları çakıl taşı değil, betonla kaplıyoruz” diye uyarmıştım.
Çok sayıda yorum aldım.
Hatta bu turizm yörelerinde yükselen aşırı fiyatlar nedeniyle bu sene yat turizmi başta olmak üzere genel olarak fiyatlara tepki olacağını içeren mesajlar da aldım.
“Önce iğneyi kendine batır, sonra çuvaldızı başkasına...”
Niye hatırlıyorum bu atasözümüzü?
Çünkü Ege’nin iki yakasına bakıyorum;
Kimse darılmasın. Kimse vatanseverlik nutukları atmasın. Çünkü yıllardır içine düştüğümüz acı gerçek bu yaz başında daha büyük bir çıplakla yüzümüze vuruyor.
Ege üzerine Yunanistan’la yıllardır bir gerilim yaşıyoruz.
Havada jetlerin it dalaşları, silahlanmalar, kayalık savaşları, kıyasıya tatbikatlar...
Elbette haklarımızı yedirtmeyiz.
Sahir’in yüzü kireç gibi. Elleri kenetlenmiş öylece oturuyoruz.
Muğla’ya gelen, Muğla’da yaşayan herkes Sahir’i bilir. Cerrahlığı kadar can dostudur.
Operatör Dr. Sahir Ökten.
Marmaris Ahu Hastanesi’nin başhekimidir. Kim olduğuna bakmaz. İçinde hiç dinmeyen bir Hızır Reis vardır.
Can dostudur.
Türkiye’nin en önemli turizm merkezinde;
Tertemiz, disiplinli, modern bir hastane yaratmıştır.
Perşembe sabahı ziyaret etmiştim. Ben gelmeden dakikalar önce yaşandı olay.
11 Şubat 2024’te şöyle yazmışım: “Devletin koruması altındaki çocukları hep onlara hediyeler verilirken görüyoruz. Peki büyüyünce nasıl bir hayatları oluyor?”
Sonra da devletin korumasında büyüyüp başarıya ulaşan o çocukların hikâyeleri yazmıştım.
Kimisi büyük bir işadamı, kimisi kaymakam, kimisi uluslararası çapta virtüöz olmuşlardı.
İçlerinden birisi Sabri’ydi.
Sabri anne babasını kaybedince büyük bir travma yaşıyor. Bakacak kimsesi kalmayınca da küçük Sabri’ye devlet elini uzatıyor. Siirt Yetiştirme Yurdu’nda orta ve liseyi okuyor. Zor günler. Acılı, ağrılı günler. Yalnızlık duygusu korkuyla yarışıyor. Ama devletin sıcaklığı onu biraz olsun rahatlatıyor. Lise sonrasında Denizli Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Bölümü’nü kazanıyor. Okul bitiyor.
Devlet koruması altındaki çocuklar, üniversiteyi bitirince devlet onlara kamuda iş olanağı sağlıyor. Sabri’ye de Milli Eğitim Bakanlığı’nda bir görev öneriliyor.
Ama
1) Dün bir bankanın hesaplarına giren dolandırıcılar tarafından dolandırılan Nur Hanım’ın hikâyesini yazmıştım.
Ardından İçişleri Bakanlığı’nın “sibergöz” operasyonlarını aktardım.
Peki en çok başvurulan dolandırıcılık yöntemleri hangisiydi?
İçişleri Bakanlığı’ndan rica ettim ve onlarca maddeden oluşan o listeyi aldım.
Ben buna “şeytanın listesi” diyorum.
Buyrun...
Bayramın arife günü çok yakın bir arkadaşımın başına geliyor.
Saat 14.15 bir telefon.
-Nur Hanım, sizi ... Bankası Genel Müdürlüğü’nden arıyorum.
-Buyurun.
-Efendim özel bankacılık müşterimizsiniz. Size özel yapılmış bir sağlık sigortanız var. Ancak görüyorum ki, hiç kullanmıyorsunuz. Bu durumda eğer kullanmayacaksanız, size 2 bin lira birikmiş priminizi gönderelim.
-Evet
-Ve sonra da sigorta şirketiyle hesabınızı kapatalım.
-Nasıl yani.
Yine gerilim. Yine savaş tamtamları...
Sonunda İran misillemeyi yaptı ve İsrail’e füzeleri gönderdi.
Şimdi ne olacak?
İsrail resmen açıkladı:
- Eğer kendi topraklarından vurursa biz de vururuz...
- İsrail İran’ı vurur mu?
Bunun olmaması için İran BM nezdinde “Eğer İsrail cevap vermezse dururuz” anlamına gelecek bir mesaj verdi.
İran’ın verdiği bu mesajı, savaşın büyümemesi için ustaca yapılmış bir diplomatik hamle olarak görebiliriz.
İki harika genç. İki denizci. Açık denizler, dalgalar, yeni kıtalar... Hayaller...
Onları da çekiyordu denizler.
Tıpkı efsanemiz Oda-Sadun Boro gibi. Ve Alim Sür’den Osman Atasoy’a, Özkan Gülkaynak’tan Ekrem İnözü’ne kadar onlarca isim.
Şu aralar ‘Özi’ isimli tekneleriyle dünya seyahatinde olan Özkan ve Özlem Şahin’i de unutmayalım.
Mustafa ve Elif Yurtbulmuş 5 yılda, 5 kıta ve 5 okyanus geçtiler.
Ve onlar da bu muhteşem gezinin kitabını yazdılar: Balıkçıl’ın Dünya Turu.
Mustafa
